Peter Karssche, Hans Brün, Claus Kruse unde Arnd Negenradt, desse hebben alle getuget unde myt uff gerachten vingeren stanedes eides to den hilgen gesworn, also dat en witlich is, dat se myt schipper Peter Dambecken van hir segelen solden to Islande, wart also, dat Peter Dambecke gelich anderen schepen hir getovet wart. Do wy do van hir segelden, do quemen wy in Islande dri weken noch sunte Jacobi, also dat de visch dar al en wech was, den wy solden geladen hebben, unde nynen visch dar to kepe vunden, wante de Engelsschen hedden den visch al en wech. Do worden de copmans myt dem schiphern eyns, dat he mit deme gude liggen solde blyven den wynter over bet to dem anderen jare umme eyne mogelike vorbeterunge, wat gude lude dirkennen kunden. Darna leit de schipper der coplude gud an lant voren kegen eren willen unde ane eren dank, dat dat gud dar eyn deele vordarff. Do wy so solden weren [?] to segelnde weder ut Islande, do beden de coplude dem schippern, dat he noch achte dage liggen wolde, up dat se ere gudere mochten inschepen, de se gekofft hedden unde ok de gudere vorkopen, de se up deme lande hedden. Dar wolden se em eyn mogelikes vor don, wat gude lude derkennen kunden, wante de Engelsschen alle de gudere nemen, de se gekofft hedden, unde ok de gudere, de se an kunden komen. Des so leit de schipper de gudere up dat lant unde wolde nicht liggen bliven unde segelde van dar, unde wat gudere de Engelsschen nemen, de nemen se van den bunnen, de schipper Dambecken coplude gekofft hadden, also dat de coplude dat schip nicht laden kunden, de wile de Engelsschen dar legen, unde de bunnen dorsten ok nyn gud dar brengen, de wile de Engelsschen dar legen, dat Dambecken koplude hebben solden.